Að hengja iðnmeistara fyrir lélega stjórnsýslu
Að hengja iðnmeistara fyrir lélega stjórnsýslu
Þann 22. maí 2024 birtist grein í Morgunblaðinu með yfirskriftina „Að hengja útlendinga fyrir iðnmeistara“ þar sem Ferdinand Hansen gagnrýndi meðal annars sjónarmið sem ég hef sett fram um ábyrgð iðnmeistara í íslenskri mannvirkjagerð. Ferdinand fór harðum orðum um mín sjónarmið og gaf í skyn að ég væri að kenna erlendu vinnuafli alfarið um vandann. Þetta er rangfærsla og einföldun á mínum afstöðu.
Það er rétt að ábyrgð á gæðum byggingarframkvæmda hvílir fyrst og fremst á iðnmeisturum. Kerfið sem á að tryggja þessa ábyrgð hefur þó sýnt alvarlega galla. Það gengur einfaldlega ekki upp að þeir iðnmeistarar sem skila illa úr verkum komist undan ábyrgð og neytendur sitji uppi með tjónið. Í dag þurfa neytendur sjálfir að taka af skarið, ráða lögfræðinga og matsmenn til að leita réttar síns; á meðan er iðnmeistarinn mættur í næsta verk. Þetta er bæði dýrt og tímafrekt ferli sem rétti að vera óþarft ef stofnanir eins og HMS og Neytendastofa sinntu lögboðnum skyldum sínum.
Það er staðreynd að stór hluti þeirra sem starfa í byggingariðnaði hér á landi hefur ekki viðurkennda iðnmenntun og kemur ekki úr því menntakerfi sem við höfum byggt upp á Íslandi og Norðurlöndunum. Við verðum að viðurkenna þessa staðreynd og takast á við hana af fullri festu með því að gera auknar kröfur um menntun og verkþekkju allra sem koma að byggingarframkvæmdum hér á landi, óháð uppruna. Ef fyrstu viðbrögð felast alltaf í því að saka einstaklinga um einhvers konar andstöðu frekar en að horfast í augu við staðreyndir þá er vandið viss.
Nýleg útgáfa Vegvísar HMS er skref í rétta átt en mun ekki leysa vandann ein og sér. Fyrst þarf að takast á við grundvallarorsakir þess að einstaklingar og fyrirtæki sem bera ábyrgð á gölluðum framkvæmdum komist undan afleiðingunum. HMS og fagfélögin þurfa að efla samstarf sitt til að tryggja að allar breytingar skili sér til iðnmeistara og bæta upplýsingaflæði svo ástandið batni varanlega.
Við eigum góða hefð fyrir fagmennsku í íslenskri mannvirkjagerð og getum verið stolt af henni. Talsmenn Samtaka iðnaðarins verða að horfast í augu við raunverulegar orsakir byggingargalla ef samtökin vilja taka á alvarlega og hlusta á fagmenntað fólk með reynslu og þekkingu.
Með lögum skal land byggja og með fagmennsku tryggja að við gerum góða og trausta vinnu. Nú er tími fyrir samstöðu innan íslensks iðnaðar ef við getum að lokið farið að byggja vandaðar hús eins og tíðkaðist hér áður fyrr.
Höfundur er formaður Félags píplagnameistara.
